چرا تجربه های استرس زا را بهتر از تجربه های دیگر به یاد می آوریم؟
بیست و یکم: پژوهشگران آلمانی در پروژه جدید خود، به بررسی این پرسش پرداخته اند که چرا بطور معمول تجربه های استرس زا نسبت به تجربه های خنثی، بهتر به یاد آورده می شوند.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، تجربه های استرس زا بطور معمول ساده تر از تجربه های خنثی به یاد آورده می شوند. پژوهشگران "دانشگاه رور بوخوم"(Ruhr-University Bochum) آلمان در پروژه جدید خود، دلیلهای این مساله را بررسی نموده اند. آنها طی مصاحبه های شغلی شبیه سازی شده، افراد را در وضعیت استرس زا قرار دادند و سپس تجربه آنها را در مورد این مصاحبه ها ثبت کردند.
آنها با بهره گیری از "تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی" یا "اف ام آرآی"(fMRI)، فعالیت مغز شرکت کنندگان را تجزیه و تحلیل کردند. بنظر می رسد که تجربه به دست آمده از شرایط استرس زا، بر فعالیت مغزی تکیه دارد که مشابه فعالیت مغزی در خاطرات استرس زا است.
نظریه های متفاوت
پروفسور "الیور ولف"(Oliver Wolf)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: ما بطور معمول تصویر مفصلی از تجربیات استرس زا مانند شرکت در آزمون رانندگی را حتی بعد از سالها به یاد داریم؛ در صورتیکه پیاده روی در پارک که در همان روز انجام شده است، به سرعت فراموش می شود.
پژوهشگران دانشگاه "رور بوخوم" تمایل دارند که دلیلهای این پدیده را درک کنند.
پژوهش های پیشین، پیش بینی های گوناگونی را در مورد تفاوت خاطرات حاصل از تجربه های استرس زا و تجربه های خنثی به همراه داشته اند.
"آن بیربراوئر"(Anne Bierbrauer)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: نشانه هایی وجود دارند که نشان می دهند خاطرات استرس زا، شباهت زیادی به یکدیگر دارند.
تحلیل تجربه های استرس زا در آزمایشگاه
پژوهشگران برخلاف خیلی از بررسی های آزمایشگاهی، تلاش کردند تا با بهره گیری از "آزمایش استرس اجتماعی تریر"(Trier Social Stress Test)، یک رویداد واقعی را در آزمایش های خود ثبت کنند. شرکت کنندگان این آزمایش باید در مقابل یک گروه ناظر صحبت می کردند که هیچ بازخورد مثبتی را ارائه نمی دادند. این آزمایش، استرس شرکت کنندگان را تحریک می کند.
گروه ناظر طی شبیه سازی مصاحبه شغلی، از اشیای روزمره استفاده کردند. برای مثال، یکی از اعضای گروه، جرعه ای قهوه از فنجانش نوشید. گروه کنترل شده نیز با همان اشیا رو به رو شدند اما شرکت کنندگان این گروه تحت استرس قرار نگرفتند.
پژوهشگران در روز بعد هنگام ثبت فعالیت مغزی در اسکنر، اشیا را به هر دو گروه از شرکت کنندگان نشان دادند. شرکت کنندگانی که تحت استرس قرار داشتند، اشیا را بهتر از اعضای کنترل شده به یاد آوردند.
پژوهشگران، فعالیت مغز را در ناحیه موسوم به "آمیگدال"(Amygdala) مورد بررسی قرار دادند که عملکرد اصلی آن، در زمینه یادگیری عاطفی است. آنها اثر عصبی اشیای مورد استفاده در وضعیت استرس زا را با شرایطی که از این اشیا استفاده نشده بود، مقایسه کردند.
نتایج این بررسی نشان داد که اثر اشیای مورد استفاده بر حافظه، بسیار شبیه به یکدیگر بود. این موضوع، در گروه کنترل شده مشاهده نشد.
خاطرات استرس زا، بر شباهت خود به عامل استرس زا مبتنی هستند
یک روز بعد از آزمون استرس، پژوهشگران نه فقط تصاویر اشیای به کار رفته در مصاحبه شغلی، بلکه تصویر اعضای گروه ناظر را نیز به شرکت کنندگان نشان دادند.
شرکت کنندگان در بیشتر موارد، اشیا را در جایی به خاطر آوردند که فعالیت مغزی آنها مشابه فعالیتی بود که با حضور اعضای گروه ناظر به وجود آمده بود.
"نیکولای اکسماشر"(Nikolai Axmacher)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: اعضای گروه ناظر، استرس را در وضعیت مصاحبه ایجاد کردند. بر این اساس، بنظر می رسد که ارتباط میان اجسام و عوامل استرس زا، برای تقویت حافظه بسیار مهمست.
بنظر می رسد مکانیسمی که خاطرات عاطفی را تقویت می کند، در این حقیقت ریشه دارد که جنبه های مهم این قسمت، در سطح عصبی با یکدیگر مرتبط هستند و ارتباط نزدیک تری با عامل استرس زا دارند.
بیربراوئر اظهار داشت: نتیجه این پژوهش می تواند یک سنگ بنای مهم برای درک بهتر خاطرات عاطفی و لطمه زا باشد.
این پژوهش، در مجله "Current Biology" به چاپ رسید.
منبع: بیست و یكم
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب