امید به توسعه درمان های جدید برای اگزما
پروتئین خارش مکانیکی کشف شد!
به گزارش بیست و یکم کشف یک پروتئین جدید در ارتباط با ایجاد احساس خارش، پنجره های جدیدی را رو به توسعه درمان بیماری هایی مانند اگزما باز کرده است.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، دانشمندانی که پایه سلولی خارش را بررسی می کنند، به کشف مهمی دست یافته اند که می تواند به درمان های جدیدی برای بیماری های مزمن مانند اگزما منجر شود.
این پیشرفت بر روی چیزی که بعنوان "خارش مکانیکی"(mechanical itching) شناخته می شود، متمرکز است و تیم تحقیقاتی در پشت کشف آن نشان داده است که چگونه یک پروتئین را میتوان برای کاهش احساس خارش در مدلهای موش مبتلا به این بیماری مسدود کرد.
بسیاری از خارش هایی که ما بعنوان انسان تجربه می نماییم، به علت فعال شدن "سامانه هیستامین" است. این سامانه، هیستامین را بعنوان بخشی از واکنش بدن به مواردی مانند نیش پشه، گرده ی گل یا برخی داروها آزاد می کند و نوعی خارش و قرمزی بوجود می آورد که اغلب در نتیجه ی آن محرک ها مشاهده می نماییم.
هیستامین(Histamine) یک آمین زیستی است که در واکنش های ایمنی موضعی، تنظیم عملکرد فیزیولوژیک روده و بعنوان یک انتقال دهنده عصبی در سیستم عصبی مؤثر است.
فرآیند آزاد شدن هیستامین بعنوان بخشی از پاسخ ایمنی فرد به پاتوژن های خارجی است که توسط "بازوفیل "ها ساخته شده و توسط سلول های "ماست سل"(mast cell) موجود در بافت همبند اطراف محل التهاب آزاد می شود. "ماست سل" یک سلول مهاجر از بافت همبند است که شامل ریزدانه(گرانول)های غنی از هیستامین و هپارین است که رنگ تیره دارند.
هیستامین ها با افزایش نفوذپذیری مویرگ های خونی به گویچه های سفید خون و پروتئین های دیگر، ضمن افزایش فشار خون به آنها اجازه می دهند برای دفاع در مقابل مهاجمان خارجی در بافت صدمه دیده عملکرد مناسبی نشان دهند.
در حالی که این شکل از "خارش شیمیایی" به مدت طولانی مورد مطالعه قرار گرفته است، اخیراً دانشمندان تمرکز خویش را روی پدیده ای جداگانه به نام "خارش مکانیکی" معطوف کرده اند.
"خارش مکانیکی" از راه اعمال محرک های سبک ایجاد می شود، مانند خزیدن حشره روی پوست یا کشیدن یک پتوی پشمی روی زانوهای برهنه. در شرایطی مانند اگزما، تحریک مکانیکی از راه خاراندن می تواند التهاب و در نتیجه خارش را تشدید کند و یک دور باطل از تحریک ایجاد نماید.
اکنون دانشمندان آغاز به بررسی مداخلات احتمالی در این فضا کرده اند، مانند مطالعه ای در سال ۲۰۱۹ که یک مسیر عصبی مسئول تنظیم خارش مکانیکی را شناسایی کرد.
اما جدید ترین مطالعه روی "خارش مکانیکی" که توسط دانشمندان موسسه تحقیقاتی "اسکریپس"(Scripps) انجام شده است، پروتئینی را در اعصاب حسی شناسایی کرده است که بعنوان نوعی "حسگر" برای خارش مکانیکی عمل می کند. این نخستین کشف پروتئینی در ارتباط با خارش مکانیکی است و از کارهای قبلی در مورد پروتئین کانال یونی "PIEZO1" در غشای بیرونی سلول ها نشات می گیرد که در پاسخ به اعوجاج مکانیکی باز می شود.
مطالعات نشان داده است که "PIEZO1" در سطوح پایینی در زیرمجموعه های خاصی از نورون های حسی بیان می شود و تیم تحقیقاتی "اسکریپس" اطلاعات مهم جدیدی را برای این فرضیه فراهم نموده است.
این تیم از راه آزمایشات روی موش ها نشان داد که "PIEZO1" بعنوان یک پروتئین کانال یونی حساس به فشار در دو نوع نورون حسی عمل می کند که قبلاً شناخته شده بود که در خارش شیمیایی نقش دارند.
مشخص شد موش های دارای اَشکالِ بیش فعالِ "PIEZO1" نسبت به احساس خارش مکانیکی بسیار حساس تر هستند، در حالیکه موش هایی که فاقد این پروتئین بودند، در واکنش به محرک ها، واکنش بسیار کمتری از خود نشان دادند. سپس دانشمندان توانستند نشان دهند که استفاده از ترکیبی برای پیشگیری از "PIEZO1" سبب کاهش رفتارهای خاراندن در مدلهای موش مبتلا به اگزما می شود.
"رز هیل" نویسنده ارشد این مطالعه اظهار داشت: ما تأثیر قابل ملاحظه ای بر روی میزان خارش با این ترکیب دیدیم و باآنکه به اندازه کافی در مقابل "PIEZO1" خاص نبود تا به یک دارو تبدیل گردد، امیدواریم در نهایت یک ترکیب بسیار خاص از "PIEZO1" برای درمان شرایط خارش مکانیکی ایجاد نماییم.
به نظر می رسد تا جایی که به "PIEZO1" مربوط می شود، بین خارش شیمیایی و مکانیکی همپوشانی وجود دارد. دانشمندان گزارش دادند که هنگام بالا و پایین بردن فعالیت "PIEZO1"، البته در مقیاس کوچکتر، کاهش و افزایش خارش ناشی از محرک های خارش شیمیایی را هم مشاهده کرده اند. با این وجود، این نشان داده است که سیگنال های خارش مکانیکی و شیمیایی دارای بعضی از مسیرهای عصبی مشابه هستند.
برای تبدیل یافته های این مطالعه به یک درمان بالینی برای شرایطی مانند اگزما، به تحقیقات بیشتری نیاز است، اما این یافته ها درک محققان را از خارش، عمیق تر می کند.
دانشمندان حالا بعنوان بخشی از مراحل بعدی درحال بررسی رابطه بالقوه بین تغییرات ژن "PIEZO1" و حساسیت به خارش در انسان هستند.
"آردم پاتاپوتیان" از نویسندگان ارشد این مطالعه می گوید: این یافته ها به ما کمک می نماید پیچیدگی احساس خارش را حل نماییم و نشان داده است که مهارکننده های "PIEZO1" می توانند از نظر بالینی بسیار مفید باشند.
این تحقیق در مجله "نیچر"(Nature) انتشار یافته است.
منبع: 21th.ir
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب