تلسکوپ فضایی جیمز وب نخستین ابرنواختر را رصد کرد
به گزارش بیست و یکم تلسکوپ فضایی جیمز وب موفق به رصد نخستین ابر نواختر خود شده است. این کشف، نوید آغاز شدن یک حوزه کاملاً جدید از احتمالات در تحقیقات را می دهد.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، تلسکوپ فضایی جیمز وب با شناسایی غیرمنتظره نخستین ابرنواختر خود که انفجار یک ستاره درحال مرگ است، دانشمندان را شگفت زده کرد.
تنها چندین روز بعد از آغاز عملیات علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب، دوربین دوربین فروسرخ نزدیک(NIRCam) تلسکوپ فضایی جیمز وب، یک جسم درخشان غیرمنتظره را در کهکشانی به نام "SDSS.J۱۴۱۹۳۰.۱۱+۵۲۵۱۵۹۳" در فاصله حدودی سه تا چهار میلیارد سال نوری از زمین رصد کرد. این جسم درخشان در طول یک دوره پنج روزه کم نور شد و این نشان دهنده آن است که این جرم آسمانی می تواند یک ابرنواختر باشد که با خوش اقبالی مدت کوتاهی بعد از انفجار توسط تلسکوپ رصد شده است. اخترشناسان این مشاهدات جدید را با داده های آرشیو شده از تلسکوپ فضایی هابل مقایسه کردند تا تایید کنند که این نور جدید است.
این کشف از آن جهت شگفت آور است که تلسکوپ فضایی جیمز وب برای جستجوی ابرنواخترها ساخته نشده است. رصد ابر نواخترها وظیفه ای است که معمولا توسط تلسکوپ های پیمایشی در مقیاس بزرگ انجام می شود. این تلسکوپ ها بخش های وسیعی از آسمان را در فواصل زمانی کوتاه اسکن می کنند. از طرفی، وب با جزئیات بسیار زیاد به مناطق بسیار کوچکی از جهان نگاه می کند. بعنوان مثال، تصویری که جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، اواسط ماه ژوئیه(تیر-مرداد) منتشر کرد، منطقه ای به بزرگی یک دانه شن در دل کیهان را شامل می شد.
از آنجاییکه این کشف در هفته اول فعالیت علمی وب انجام شد، ستاره شناسان فکر می کنند که عمق تصاویر وب امکان دارد بتواند کوچک بودن نواحی رصدی را جبران کند. هر تصویر میدان عمیق شامل صدها کهکشان است که این به معنای وجود صدها فرصت برای شناسایی یک ابرنواختر است.
این تشخیص زودهنگام نشان داده است که تلسکوپ وب امکان دارد بتواند به صورت منظم ابرنواخترها را رصد کند. این مورد هیجان انگیز خواهد بود، بخصوص به این علت که انتظار می رود وب اولین کهکشان هایی که طی صدها میلیون سال اولیه بعد از مه بانگ در جهان شکل گرفته اند را رصد کند.
این منظره باستانی را همراه با تشخیص غیرمنتظره یک ابرنواختر در نظر بگیرید، وب امکان دارد بتواند انفجار یکی از نخستین ستارگانی که بعد از یک دوره تاریکی، جهان را روشن کرده است را ثبت کند. ستاره شناسان فکر می کنند که این ستارگان دارای ترکیب شیمیایی بسیار ساده تری نسبت به ستارگانی هستند که در دوره های بعدی متولد شدند.
مایک انجسر(Mike Engesser)، ستاره شناس موسسه علمی تلسکوپ های فضایی که وب را اداره می کند، می گوید: ما فکر می نماییم که ستارگان چند میلیون سال اول برخلاف ستارگان امروزی تقریباً به صورت کامل از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده بودند. آنها می توانستند عظیم باشند یعنی ۲۰۰ تا ۳۰۰ برابر جرم خورشید ما و سبک زندگی آنها سریع زندگی کن، جوان بمیر بوده است. دیدن این نوع انفجارها کاری است که ما هنوز انجام نداده ایم.
ابرنواختر کشف شده نشان دهنده مرگ ستاره ای بسیار جوان تر است، ستاره ای که تنها سه تا چهار میلیارد سال سن دارد، اما شروعی امیدوارکننده برای تلسکوپی است که برای انجام کاری متفاوت ساخته شده بود.
تشخیص ابرنواخترها دشوار است چونکه خود انفجار تنها کسری از ثانیه طول می کشد و گرد و غبار و گازی که در نتیجه مرگ این ستاره ها ایجاد می شود تنها چند روز باقی می ماند. ازاین رو یک تلسکوپ برای رصد آن باید در زمان مناسب به مکان مناسب نگاه کند.
ساخت و توسعه تلسکوپ فضایی وب از سال ۱۹۹۶ شروع شد و در ابتدا قرار بود در سال ۲۰۰۷ به فضا پرتاب شود، اما کمبود بودجه، احتیاج به بررسی و آزمایش بیشتر و تغییر در طراحی همگی سبب به تعویق افتادن مأموریت آن تا سال قبل شد در نهایت این تلسکوپ قدرتمند در تاریخ چهارم دیماه سال ۱۴۰۰ به فضا پرتاب شد و بعد از گذشت یک ماه به مقصد خود در نقطه لاگرانژ ۲ در مدار خورشید و در فاصله ۱.۵ میلیون کیلومتری از زمین مستقر شد. این تلسکوپ چندین ماه را صرف آماده سازی ابزار خود کرد و در نهایت نخستین تصاویر رسمی و تمام رنگی، طی دو روز در تاریخ ۲۱ و ۲۲ تیر منتشر گردید.
منبع: 21th.ir
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب