نخستین تصویر از فرودگر هندی از نگاه ماه نورد پراگیان
به گزارش بیست و یکم، ماه نورد هندی چاندرایان-۳ به نام پراگیان نخستین تصویر از فرودگر خویش را در نزدیکی قطب جنوب ماه ثبت کرده است.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، ماه نورد پراگیان و فرودگر ویکرام حالا در نیمه ی راه مأموریت دو هفته ای خود قرار دارند.
ماه نورد پراگیان هند، برای نخستین بار از کاوشگر ویکرام، در حالیکه این هر دو به اکتشاف پیشگامانه خود در نیمه ی راه مأموریت چاندرایان-۳ ادامه می دهند، عکاسی کرد.
سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) روز چهارشنبه، دو تصویر سیاه و سفید از ویکرام منتشر نمود که نشان میدهد این فرودگر پاهای خویش را روی سطح پوشیده از غبار ماه قرار داده است.
آژانس فضایی هند در پستی که در ایکس (توییتر سابق) به اشتراک گذاشت، نوشت: لبخند بزن، لطفا! ماه نورد پراگیان امروز بامداد تصویر فرودگر ویکرام را ثبت نمود. «تصویر این ماموریت» توسط دوربین ناوبری روی ماه نورد (NavCam) گرفته شده است.
بر طبق این پست، این تصویر در روز چهارشنبه در ساعت ۷: ۳۵ بامداد به وقت هند (۶: ۰۰ بامداد روز پنجشنبه به وقت تهران) گرفته شده است. یکی از این تصاویر حاشیه نویسی شده و دو سنسور علمی ویکرام را نشان میدهد که روی سطح ماه مستقر شده اند. این دو آزمایش ترموفیزیک سطح چاندرا (ChaSTE) و ابزار فعالیت لرزه ای ماه(ILSA) نام دارند.
مأموریت چاندرایان-۳ در روز چهارشنبه، ۲۳ اوت بر روی ماه فرود آمد. یک روز بعد، ماه نورد پراگیان از فرودگر پایین آمد و هر دو فضاپیما جستجوهای علمی خویش را شروع کردند. یک هفته بعد از فرود، این مأموریت، مجموعه ای از تصاویر و ویدئوهای پراگیان را درحال پرسه زدن بر روی سطح ماه به خانه فرستاد و ردپایی را در خاک ماه برجای گذاشت. تصویری که امروز منتشر گردید نخستین تصویری است که فرودگر ویکرام را از نگاه ماه نورد پراگیان نشان میدهد.
ابزار ChaSTE این مأموریت در اوایل این هفته زمانیکه اندازه گیری دمای سطح ماه را انجام داد، خبرساز شد. این نخستین اندازه گیری اینچنینی در نزدیکی منطقه قطبی جنوب ماه توسط سنسوری بود که مستقیما روی سطح ماه قرار گرفته است و نه در مدار آن. این ابزار دارای یک کاوشگر است که به عمق چهار اینچ (۱۰ سانتی متر) در خاک نرم ماه حفاری می کند تا بفهمد دمای خاک چگونه با تغییر عمق تغییر می کند.
اندازه گیری ها یک گرادیان حرارتی فوق العاده سریع را در لایه سطحی نشان داد: فقط سه اینچ (هشت سانتی متر) زیر سطح ماه، دمای خاک ۱۴ درجه فارنهایت (منفی ۱۰ درجه سانتی گراد) سرد است، در حالی سطح آن در دمای بیشتر از ۱۴۰ درجه فارنهایت (۶۰ درجه سانتیگراد) درحال جوشیدن است.
سطح ماه می تواند در طول یک روز دو هفته ی زمینی بسیار داغ شود، چونکه ماه بر خلاف زمین، توسط جوی غلیظ محافظت نمی شود که گرمای خورشید را جذب نماید و تفاوتِ میان زمان هایی که پرتوهای خورشید به سطح ماه می رسد و نمی رسد را متعادل کند.
دمای اندازه گیری شده توسط ویکرام هنوز نسبتا ملایم است. اندازه گیری های قبلی توسط فضاپیماهایی که به دور ماه می چرخند نشان می دهند که، بخصوص در اطراف استوای ماه، دما می تواند به ۲۶۰ درجه فارنهایت (۱۲۷ درجه سانتی گراد) در روز برسد و در شب تا دمای منفی۲۸۰ درجه فارنهایت (منفی ۱۷۳درجه سانتی گراد) کم شود. ناسا به همین دلیل، مأموریت های سرنشین دار به ماه را باید زمانیکه ماه به اندازه ای گرم می شود که انسان می تواند کار کند انجام دهد اما قبل از این که هوا خیلی گرم شود.
چاندرایان-۳ حالا در نیمه ی راه عمر برنامه ریزی شده خود قرار دارد چونکه انتظار نمی رود هیچ یک از ماه نورد یا فرودگر در شب دو هفته ای قمری پیش رو زنده بمانند. باتری های این وسایل نقلیه که با انرژی خورشیدی کار می کنند به اندازه ی کافی قدرتمند نیستند که سیستم هایشان را در زمانیکه دما کاهش پیدا می کند و تاریکی سطح ماه را می پوشاند، فعال نگه دارند.
این مأموریت نخستین تلاش موفق هند برای فرود بر ماه و نخستین فرود موفقیت آمیز جهان در منطقه قطب جنوب ماه بوده است. قبل از این، تنها ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی سابق و چین موفق شده بودند فضاپیمای خویش را با فرود کنترل شده روی سطح ماه قرار دهند. در اوایل سالجاری، یک فرودگر ژاپنی به نام هاکوتو-آر (Hakuto-R) هنگام فرود با لبه ی دهانه برخورد کرد. مأموریت لونا-۲۵ روسیه تنها سه روز پیش از موفقیت چاندرایان-۳ به سرنوشت مشابهی مبتلا شد. خود هند هم در سال ۲۰۱۹ با چاندرایان-۲ به ماه برخورد کرد. مدارگرد آن همچنان ماه را از بالا بررسی می کند.
منطقه قطب جنوب که چاندرایان-۳ مورد مطالعه قرار می دهد از نظر علمی بسیار جالب توجه است، چونکه گمان می رود که دهانه های سایه دار دائمی آن مقادیر قابل توجهی آب منجمد را در خود جای داده اند. دانشمندان براین باورند که این آب می تواند استخراج شود و برای تولید آب شرب و اکسیژن برای مأموریت های انسانی آینده مورد استفاده قرار گیرد تا هزینه چنین مأموریت هایی را کم کند.
ستاره شناسان هم به دهانه های تاریک این منطقه چشم دوخته اند. از آنجاییکه دمای داخل این دهانه ها بسیار پایدار می باشد، دانشمندان فکر می کنند که می توانند محیطی ایده آل برای تلسکوپ های فضایی نسل بعدی فراهم آورند که محققان را قادر می سازد تا عمیق تر از آن چه هم اکنون امکان دارد به جهان نگاه کنند.
منبع: بیست و یكم
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب