مریخ نورد ناسا به فرشته درخشان رسید
بیست و یکم: مریخ نورد استقامت (Perseverance) ناسا وارد قلمرو جدیدی در سیاره سرخ شده است که «فرشته درخشان» نام گرفته است.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا، از ماه ژانویه، مریخ نورد استقامت ناسا درحال ردیابی نیمه جنوبی بخشی به نام نرتوا ولیس (Neretva Vallis) در مریخ است که احتمالاً فسیل رودخانه ای است که زمانی محل فرود مریخ نورد در دهانه جیزرو را تغذیه می کرده است.
به نقل از اسپیس، در دوردست، اپراتورهای استقامت می توانستند درخشش مقصد بعدی آنرا ببینند که جایی به نام فرشته درخشان بود. این منطقه به سبب داشتن رخنمون هایی با رنگ روشن اینطور نامیده می شود و ممکنست متشکل از صخره های باستانی باشند که توسط رودخانه ای که قبلا جاری بوده نمایان شده اند.
اما سفر نسبتا آرام استقامت تبدیل به یک هیاهو شد زمانی که این مریخ نورد وارد میدانی از صخره های پیش بینی نشده شد. بعد از روزها چالش، تصمیم به تغییر مسیر استقامت در بین یک میدان تپه ها و بوسیله کانال رودخانه گرفته شد. حالا، استقامت عاقبت به فرشته درخشان رسیده است.
ایوان گراسر (Evan Graser)، مهندسی که به برنامه ریزی مسیر استقامت کمک می نماید، می گوید: ما درحال حرکت به سمت کانال رودخانه بودیم که به سمت شمال می رفت، به این امید که بخشی را پیدا نماییم که تپه های شنی کوچک و به اندازه کافی دور از هم داشته باشد تا یک مریخ نورد از بین آنها عبور دهیم. استقامت همین طور به یک سرازیری ورودی نیاز داشت که بتوانیم با خیال آسوده به سمت پایین حرکت نماییم. زمانی که تصاویر هر دو مورد را نشان دادند، ما برای آن یک خط مستقیم ایجاد کردیم.
استقامت به سیستم اتوناو (AutoNav) متکی است. سیستمی که به مریخ نورد اجازه می دهد خودش حرکت نماید. در صورتیکه مریخ نوردهای قبلی به کنترل کامل از زمین نیاز داشتند، راهنماهای استقامت می توانند مسیری کلی به آن بدهند و اتوناو فرمان دقیقه به دقیقه را انجام خواهد داد. در ابتدا، اتوناو می توانست سنگ های موجود در راه استقامت را دور بزند. اما چیزی نگذشت که تخته سنگ ها برای این سیستم بسیار بزرگ شدند.
گراسر می گوید: متوسط مسیرهای بیش از صد متر در روز مریخی تنها به ده ها متر کم شد. این ناامید کننده بود.
درست در شمال مسیر استقامت، میدانی از تپه های شنی مریخی آنرا از کف کانال رودخانه جدا کرد. اگر استقامت می توانست از تپه های شنی عبور کند، می توانست تخته سنگ ها را پشت سر بگذارد. با این وجود، پیمایش در بین چنین تپه هایی خطرساز است، برای اینکه شن های مریخی می توانند مریخ نوردها را به دام بیاندازند. خوشبختانه، این تپه ها کوچک بودند و به اندازه ای گسترده بودند که استقامت بتواند مسیری را از میان آنها ترسیم کند.
حالا در کانال رودخانه، استقامت می تواند حدود ۲۰۰ متر (۶۵۰ فوت) در هر روز مریخی را پوشش دهد. پژوهشگران در دوره ی جدید از نظر علمی نیز خوش شانس بودند.
استقامت در وسط کانال، با به اصطلاح کوه واش برن (Washburn) مواجه گردید، تپه سنگی که فرصت های زمین شناسی هیجان انگیزی را در اختیار دانشمندان قرار داد.
با گذشت چهار روز، این مریخ نورد به فرشته درخشان رسید و آغاز به تحلیل و بررسی سنگ های آن کرد.
انتهای
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب