دیدن کابوس از نشانه های اولیه پارکینسون است!
بیست و یکم: پژوهشگران دانشگاه بیرمنگام بریتانیا در مطالعه اخیرشان اظهار کرده اند دیدن کابوس ممکنست نشانه اولیه بیماری پارکینسون باشد.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از اس اف، تعدادی از محققان دانشگاه بیرمنگام می گویند مردان مسنی که بطور مکرر کابوس های شبانه را تجربه می کنند، سه برابر بیشتر احتمال دارد که بعدا به پارکینسون مبتلا شوند.
این یافته ها امید به توسعه یک برنامه غربالگری را فراهم می آورد که این برنامه بیماران را قادر می سازد زودتر درمان را شروع کنند. افراد مبتلا به بیماری عصبی ویرانگر مستعد دیدن رویاهای ترسناک هستند، اما دانشمندان تا حالا این موارد را بعنوان یک علامت هشدار در نظر نگرفته اند.
دکتر آبیدمی اوتایکو(Abidemi Otaiku) سرپرست این مطالعه اظهار داشت: بااینکه تشخیص سریع پارکینسون می تواند واقعا مفید باشد، اما فاکتورهای خطر بسیار کمی وجود دارد و خیلی از آنها به آزمایش های بیمارستانی گرانقیمت نیاز دارند یا مانند دیابت بسیار رایج و غیراختصاصی هستند. در صورتیکه ما نیاز به انجام تحقیقات بیشتر دراین زمینه داریم، شناسایی اهمیت رویاهای بد و کابوس می تواند نشان دهد افرادی که در سنین بالاتر تغییراتی در رویاهای خود مشاهده می کنند باید به دنبال مشاوره پزشکی باشند.
کابوس می تواند خطر مبتلاشدن به پارکینسون را دو برابر کند
پژوهشگران این مطالعه داده های ۳۸۱۸ شرکت کننده را که بطور مستقل در ایالات متحده زندگی می کردند و بطور متوسط ۱۲ سال تحت بررسی قرار گرفته بودند را تجزیه و تحلیل کردند. در ابتدا، آنها طیف وسیعی از نظرسنجی ها را تکمیل کردند که یکی از آنها شامل سوالاتی در مورد کیفیت خواب بود.
پژوهشگران حداقل یک دفعه در هفته در آخر دوره مطالعه، افرادی که خواب های بد می دیدند را پیگیری کردند. در آن زمان، پزشکان ۹۱ مورد پارکینسون را تشخیص دادند. به طور کلی، احتمال مبتلاشدن به این بیماری در کسانی که بطور منظم خواب های بد می دیدند در مقایسه با کسانی که کابوس را تجربه نمی کردند، دو برابر بیشتر بود.
نتایج نشان میدهد که افراد مسن تر مبتلا به پارکینسون احیانا چند سال پیش از بروز علایم لرزش، سفتی و کندی حرکت، آغاز به دیدن کابوس های شبانه می کنند. این مطالعه همین طور نشان میدهد که رویاها می توانند اطلاعات مهمی در مورد ساختار و عملکرد مغز نشان دهند و ممکنست هدف مهمی برای تحقیقات علوم اعصاب باشند.
دکتر اوتایکو و همکارانش قصد دارند از نوار مغزی جهت بررسی دلیلهای بیولوژیکی تغییرات رویا استفاده کنند. پژوهشگران همین طور قصد دارند یافته های خودرا در جمعیت های متنوع تر تکرار کنند و پیوندهای احتمالی بین رویاها و سایر بیماریهای تخریب کننده عصبی مانند آلزایمر را بررسی نمایند. مطالعات علایم اولیه پارکینسون عمدتاً بر روی جمعیت سفیدپوست مرفه متمرکز شده است. پارکینسون بعد از زوال عقل دومین بیماری شایع عصبی در جهان است.
پارکینسون با مغز چه می کند؟
داروهایی که این بیماری را کنترل می کنند، زمانی که در اوایل بیماری تجویز می شوند، بسیار بهتر عمل می کنند تا آن زمان که شرایط بدتر می شود. این امر نیز به سبب از دست دادن سلول های عصبی در ناحیه ای از مغز است که در کنترل حرکت نقش دارد. این سلول های عصبی دوپامین تولید می کنند، دوپامین نیز یک پیامرسان شیمیایی است که به کنترل حرکت بدن کمک می نماید. اگر اینها لطمه ببینند یا بمیرند، سطح دوپامین کاهش پیدا می کند و حرکات آهسته و غیر طبیعی می شوند. با این وجود، علایم اغلب تنها بعد از از میان رفتن حدود ۸۰ درصد از سلول های عصبی ظاهر می شوند. پزشکان بیماری را با مطالعه علایم و حرکت بیمار، اغلب با اسکن DaT (نوعی اسکن مغز که سطح دوپامین را اندازه گیری می کند ) تشخیص می دهند. تشخیص سریع می تواند تفاوت شایان توجهی در کیفیت زندگی فرد بوجود آورد.
یافته های این مطالعه در مجله" EClinicalMedicine "منتشر شده است.
منبع: 21th.ir
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب