موش پشمالو، گامی بزرگ به سمت بازسازی ماموت ها
به گزارش بیست و یکم، شرکت انقراض زدایی کلوسال Colossal جهش های ماموت و موش را در یک سویه مخلوط کرد تا جونده ای با موهای کرکی ایجاد نماید. این شرکت که صدها میلیون دلار در کوشش برای «بازگرداندن» ماموت های پشمالو و سایر حیوانات جمع آوری کرده است، در تلاش خود موفق به ایجاد موش های پر موتر شده است.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا، شرکت کلوسال بایوساینسز (Colossal Biosciences) در یک بیانیه مطبوعاتی اعلام نموده است که «موش های پشمالو» دارای تلفیقی از جهش های مدل سازی شده از ماموت های پشمالو (Mammuthus primigenius) و همینطور جهش های شناخته شده ی تغییر رشد مو در موش ها هستند.
به نقل از نیچر، شرکت کلوسال که در دالاس، تگزاس مستقر است و بر مبنای آخرین ارزیابی بیشتر از ۱۰ میلیارد دلار ارزش دارد، می گوید که موش پشمالو گامی مهم به سمت هدفش برای مهندسی ژنتیک فیل های آسیایی که نزدیک ترین خویشاوند زنده ماموت ها هستند برای دستیابی به قابلیت های کلیدی ماموت است. بن لام (Ben Lamm )، یکی از بنیانگذاران و مدیر اجرایی کلوسال، در بیانیه مطبوعاتی اظهار داشت: موش پشمالو، نقطه عطفی در مأموریت انقراض زدایی ما است.
اما بعضی از متخصصان ژنتیک و ویرایش ژنوم این سوال را مطرح می کنند که آیا موش ها اصلا پیشرفت قابل توجهی در هر دو حوزه داشته اند یا خیر، چه برسد به این که نقطه عطفی در راه بازگرداندن ماموت های پشمالو که آخرین بار در حدود ۴۰۰۰ سال پیش روی زمین پرسه می زدند، بوده باشند.
استفان ریزنبرگ (Stephan Riesenberg)، مهندس ژنوم در موسسه ماکس پلانک، آلمان می گوید: با ساخت ماموت یا «موش ماموت» فاصله بسیاری وجود دارد. این فقط یک موش است که ژن های خاصی دارد.
ژن پشمالو
محققان موسسه کلوسال و همکارانش بعنوان بخشی از تلاش خود برای مهندسی فیل های شبیه به ماموت، درحال کار برای یافتن گونه های ژنی هستند که به شکل دهی خصوصیت های کلیدی ماموت ها کمک می کنند، مانند موهای زیاد، تحمل سرما و ذخایر چربی اضافی. برای انجام این کار، آنها ژنوم های استخراج شده از بقایای ده ها ماموت و سایر بستگان زنده و منقرض شده این موجودات را در جستجوی تغییرات متحول کننده پروتئین که در دودمان ماموت ها تکامل یافته اند، با هم مقایسه می کنند.
برای آزمایش صحت این مقایسه ها، گروهی به رهبری بث شاپیرو (Beth Shapiro)، دانشمند ارشد کلوسال، از ویرایش ژنی برای ایجاد موش هایی با جهش هایی مشابه اما نه یکسان با جهش های موجود در ماموت ها استفاده کردند. شاپیرو می گوید این گروه همینطور چندین جهش ژنی را آزمایش کردند که بر موهای موش ها تأثیر می گذارد اما در ماموت ها یافت نمی شود.
محققان از ابزارهای مختلف ویرایش ژن برای ایجاد موش هایی با حداکثر هشت تغییر ژنتیکی که در هفت ژن مختلف پخش شده اند، استفاده کردند. این موش ها معمولاً موهای بلند و پشمالو داشتند که به علت جهشی که بر رنگ مو در موش ها، انسان ها و ماموت ها تأثیر می گذارد، به جای خاکستری تیره معمولی، مایل به قهوه ای بود. لام می گوید: موش های دارای ژن الهام گرفته از ماموت ها، ژنی که در متابولیسم چربی دخیل است، وزن بیشتری نسبت به موش های دارای ژن های ویرایش نشده، داشتند.
موش ها تنها چند ماه سن دارند و محققان زمان زیادی جهت بررسی تاثیر این جهش ها بر سلامت طولانی مدت آنها همچون باروری و ابتلای آنها به سرطان نداشته اند. محققان قصد دارند آزمایش نمایند که آیا موش ها نسبت به سایر موش ها در مواجهه با سرما بهتر عمل می کنند یا خیر و همینطور رشد موهای آنها را مطالعه کنند.
بازسازی یک ماموت پشمالو در ابعاد واقعی
آلفرد روکا (Alfred Roca)، متخصص ژنتیک جمعیت در دانشگاه ایلینوی اوربانا شامپین، که آزمایش ها را قدمی در راستای مهندسی فیل هایی با خصوصیت های ماموت می داند، می گوید نشان دادن تغییرات یافت شده در ژنوم ماموت ها می تواند بر زیست شناسی موش تأثیر بگذارد.
ژنومیک ماموت
وینسنت لینچ (Vincent Lynch)، یک متخصص ژنتیک تکاملی در دانشگاه بوفالو در نیویورک، می گوید تفکیک اثرات جهش های خاص موش از سه تغییری که توسط ژنومیک ماموت ایجاد شده است، غیر ممکن است. یکی از آنها در ژنی به نام Fabp2 در متابولیسم چربی نقش دارد و دو مورد دیگر در ژن های Krt27 و Tgfa با ساختار مو مرتبط هستند.
شاپیرو می گوید: ما باید تغییراتی را انتخاب نماییم که با حیوانات سالم سازگار باشد. ما ژن های ماموت را به موش ها نمی زنیم چونکه ۲۰۰ میلیون سال فاصله تکاملی بین آنها وجود دارد.
معلوم نیست چه تعداد تغییرات ژنتیکی برای آغشته کردن فیل ها به صفات ماموت مورد نیاز است. لام می گوید هدف کلوسال خلق یک ماکت دقیق از ماموت ها نیست، بلکه موجودی است که بتواند مکانهای زیست محیطی را که ماموت ها اشغال کرده بودند، پر کند.
ریزنبرگ می گوید ایجاد هشت تغییر در ژنوم یک موجود زنده، حالا در مهندسی ژنتیک استاندارد است.
ریزنبرگ و همکارانش درحال توسعه روش هایی برای معرفی ده ها یا حتی صدها تغییر خاص نئاندرتال در سلول های بنیادی انسان هستند تا زیست شناسی که انسان ها را منحصربه فرد می کند شناسایی کنند. او تأکید می کند: کسی نمی تواند و نباید نئاندرتال را بازسازی کند. تغییر ژنوم یک حیوان در این مقیاس یکی از مرزهای بزرگ در ویرایش ژنوم است. حتی ظرفیت ایجاد این تغییرات زیاد شما را به ساخت ماموت نزدیک نمی کند.
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب